Αλλάξτε τις ερωτήσεις "Γιατί;" σε ερωτήσεις "Για ποιο σκοπό;"

Πολλοί γονείς, όπως και πολλοί παιδαγωγοί μόλις παρατηρήσουν μια ενοχλητική συμπεριφορά στο παιδί τους αναρωτιούνται "Γιατί το παιδί έχει αυτή τη συμπεριφορά;", προσπαθώντας να την εξηγήσουν και να την ερμηνεύσουν, αποδίδοντας την σε παρελθοντικά γεγονότα. 

Δεν είμαι ενάντια αυτής της στάσης, καθώς θεωρώ σημαντικό να αναζητούμε την αφετηρία κάθε ενοχλητικής συμπεριφοράς, όπου βέβαια αυτό είναι εφικτό.

 Ωστόσο, όσο και να ψάχνουμε στο "τι προκάλεσε μια συμπεριφορά;" δεν μπορούμε ποτέ να είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι θα βρούμε μια και μοναδική απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Συνήθως, για την εμφάνιση μιας συμπεριφοράς ευθύνεται ένας συνδυασμός παραγόντων: ατομικών, οικογενειακών, σχολικών, κοινωνικών, πολιτισμικών κτλ. 

Ταυτόχρονα, μια τέτοια έρευνα είναι αρκετά χρονοβόρα και δεν μπορεί να μας προσφέρει άμεση λύση για το πώς θα διαχειριστούμε την ενοχλητική συμπεριφορά, την οποία έχουμε παρατηρήσει.

Αν σας συμβαίνει το παραπάνω, δηλαδή αναρωτιέστε συνεχώς "γιατί το παιδί σας έχει αυτή τη συμπεριφορά;", ήρθε η ώρα να αλλάξετε την μορφή των ερωτημάτων σας. 

Ρωτήσετε τον εαυτό σας:  "Για ποιο σκοπό το παιδί μου εκδηλώνει τη συγκεκριμένη συμπεριφορά; Τι θέλει να μου πει μέσα από αυτήν; Τι χρησιμότητα έχει η συγκεκριμένη συμπεριφορά τόσο για το παιδί μου όσο και για τη λειτουργία της υπόλοιπης οικογένειας μας; Τι κερδίζει το παιδί μου, την χρονική στιγμή που η συμπεριφορά του εκδηλώνεται ή γίνεται πιο έντονη;". 

Μέσα από αυτή η μορφή των ερωτήσεων, γεννιέται μια άλλη όψη της πραγματικότητας. Πρώτα από όλα, επικεντρώνεστε στο "εδώ και το τώρα", στο πώς η ενοχλητική συμπεριφορά του παιδιού σας διατηρείται- διαιωνίζεται και στο ποια ανάγκη του παιδιού σας κρύβεται πίσω από τη συγκεκριμένη συμπεριφορά του. 

Ταυτόχρονα, τοποθετήστε στο επίκεντρο μαζί με το παιδί σας, καθώς βιώνετε τον εαυτό σας μέσα στην κατάσταση. Είστε μέρος ενός συστήματος: εσάς και του παιδιού σας ή εσάς, του παιδιού σας και των υπόλοιπων μελών της οικογένειας σας. Έτσι, αντιλαμβάνεστε τη δύναμη που έχει η δική σας στάση και συμπεριφορά.

 Άρα, σταματάτε να είστε στην αδράνεια και ακολουθείτε τους δρόμους που ανοίγονται μπροστά σας, καθώς πλέον πιστεύετε ότι μπορείτε να επηρεάσετε την εξέλιξη των πραγμάτων. Παύετε να βλέπετε το παιδί σας σαν "ένοχο" και καταλαβαίνετε πως η ευθύνη της εκδήλωσης της ενοχλητικής συμπεριφοράς του παιδιού σας μοιράζεται, ενώ ταυτόχρονα καταλαβαίνετε ότι το παιδί σας δεν επιδιώκει να σας βλάψει ή να σας εκνευρίσει εσκεμμένα. Έτσι, η συναισθηματική απόσταση ανάμεσα σας μικραίνει. Παράλληλα, ερχόμενοι πιο κοντά με το παιδί σας, είστε σε θέση να συνεργαστείτε και να επιλέξετε από κοινού λύσεις, μετριάζοντας την αρχική συμπεριφορά του παιδιού σας.

Για όλους αυτούς τους λόγους, αντικαταστήστε τις ερωτήσεις που αρχίζουν με το "γιατί;" σε ερωτήσεις που αρχίζουν με το "για ποιο σκοπό;".

Καλή συνέχεια!!


(αναδημοσίευση του άρθρου: http://www.psyhealth.gr )