Εξέλιξη & Ψυχοθεραπεία

Powered By | Blogger tips

Η καρδιά του ανθρώπου και ο Θεός

- Όταν ο Θεός πια τέλεψε τη δημιουργία του κόσμου κι έπλυνε τα χέρια του από τις λάσπες, κάθισε κουρασμένος κάτω από ένα δέντρο της Παράδεισος κι έκλεισε τα μάτια: "Κουράστηκα, μουρμούρισε να αναπαυτώ μια στάλα!" και πρόσταξε τον ύπνο να' ρθει.
 Μα τη στιγμή εκείνη μια καρδερίνα με κόκκινα νύχια ήρθε και κάθισε από πάνω Του και άρχισε να φωνάζει: "Δεν έχει ανάπαψη, δεν έχει ησυχία, μην κοιμηθείς. Δε θα Σ' αφήσω να κοιμηθείς, είμαι η καρδιά του ανθρώπου!"
Ο Φραγκίσκος έπεσε τ' ανάσκελα, αγκομαχούσε.
- Πώς σου φαίνεται, φράτε Λεόνε; μουρμούρισε.
Κόμπιασα τί να πω; Πώς μπορεί να μιλάει η καρδιά του ανθρώπου με τον Θεό με τόση αναίδεια;
Ο Φραγκίσκος μάντεψε το στοχασμό μου, χαμογέλασε:
- Μη φοβάσαι, λιονταράκι του Θεού, είπε, ναι, αναιδέστατη η καρδιά του ανθρώπου μα τέτοια την έπλασε ο Θεός, τέτοια τη θέλησε ο Θεός: να Του αντιστέκεται..


(από το βιβλίο του Ν. Καζαντζάκη: Ο φτωχούλης του Θεού)

¨
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis! Μοιραστείτε το στο Twitter Μοιραστείτε το στο Facebook
Ετικέτες Για την συνάντηση μας με την σοφία
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα
Εικόνες θέματος από MichaelJay. Από το Blogger.