Γνωρίζεις μόνο ότι εξημερώνεις

Ο μικρός πρίγκιπας και η αλεπού

«Έλα να κουβεντιάσουμε» πρότεινε ο μικρός πρίγκιπας στην αλεπού. «Είμαι τόσο λυπημένος!»

«Δεν μπορώ» είπε η αλεπού. «Δεν είμαι εξημερωμένη.»

«Α, συγνώμη!» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Και τι σημαίνει αυτό;»

«Σημαίνει πως δεν έχουμε δεσμούς μεταξύ μας.» είπε η αλεπού. «Για μένα δεν είσαι τίποτα παραπάνω από ένα νεαρούδι παρόμοιο με εκατό χιλιάδες νεαρούδια. Και δεν σε έχω ανάγκη. Κι ούτε εσύ με έχεις. Δεν είμαι για σένα παρά μια αλεπού παρόμοια με άλλες εκατό χιλιάδες αλεπούδες. Αλλά, αν με εξημερώσεις, θα έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον. Θα είσαι για μένα μοναδικός στον κόσμο. Θα είμαι για σένα μοναδική στον κόσμο..»

«Θα το ήθελα πολύ» απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, «αλλά δεν έχω πολύ χρόνο. Πρέπει να κάνω φίλους και να γνωρίσω πολλά πράγματα.»

«Μπορείς να γνωρίσεις μόνο τα πράγματα στα οποία είσαι ικανός να αφιερώσεις το χρόνο σου» είπε η αλεπού. «Αν πραγματικά θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσε με.»

Έτσι, ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού και την άφησε να τον εξημερώσει κι αυτή.

Και όταν πλησίασε η ώρα να φύγει…

«Αχ!» είπε η αλεπού. «Νομίζω πως θα κλάψω.»

«Δικό σου είναι το φταίξιμο» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Δεν ήθελα να σε πληγώσω, αλλά εσύ θέλησες να σε εξημερώσω»

«Ναι» είπε η αλεπού.

«Μα, θα κλάψεις!» είπε ο μικρός πρίγκιπας.

«Ναι» είπε η αλεπού.

«Τότε, δεν κέρδισες τίποτα.»

«Κέρδισα» είπε η αλεπού, «από το χρώμα του σιταριού.. Βλέπεις εκεί, τα χωράφια με τα στάχυα; Εγώ δεν τρώω ψωμί. Για μένα το σιτάρι είναι άχρηστο. Τα χωράφια με τα στάχυα ποτέ δεν σήμαιναν τίποτα για μένα. Είναι αρκετά θλιβερό! Αλλά εσύ… Εσύ έχεις μαλλιά στο χρώμα του χρυσαφιού. Όταν θα’ χεις φύγει, τα χρυσαφιά στάχυα θα είναι μια δική σου ανάμνηση. Και για πρώτη φορά θα αγαπήσω τον ήχο του ανέμου ανάμεσα στα στάχυα..»

«Αντίο» είπε ο μικρός πρίγκιπας.

«Αντίο» είπε η αλεπού, κι έμεινε για αρκετή ώρα να κοιτάζει εκστασιασμένη τα χωράφια με το σιτάρι και να ακούει τον άνεμο να σφυρίζει ανάμεσα στα στάχυα.

Ο μικρός πρίγκιπας συνέχισε το δρόμο του και με χαρά διαπίστωσε ότι κάθε δέντρο του θύμιζε το χρώμα που είχε το τρίχωμα της φίλης του, της αλεπούς.

(από το βιβλίο του Αντουαν ντε Σαίντ Εξυπέρυ: "Ο μικρός πρίγκιπας")


(αναρτήθηκε από τη Φλώρα Χατζημανώλη)