Υποπτευόμαστε κάθε αλλαγή του άλλου..

Ο εξευτελιστικός όρος.. 

Πρόκειται για έναν άντρα, ο οποίος, μετά από πολλές προσπάθειες, πολύ φλερτ, πολύ χρόνο και πολλή υπομονή, καταφέρνει να τραβήξει την προσοχή μιας γυναίκας.

Πανευτυχής που επιτέλους, εκείνη δέχεται να δειπνήσει μαζί του, ντύνεται πιο περιποιημένα από ποτέ, αρωματίζεται, χτενίζεται, μέχρι που της αγοράζει και μια τεράστια, όμορφη και πανάκριβη ανθοδέσμη με τριαντάφυλλα.

Τον ερωτεύεται και αυτή, και ίσως εξαιτίας της απόφασης της να μείνει παρθένα ως την πρώτη νύχτα του γάμου της, δέχεται να παντρευτεί τον υποψήφιο χωρίς να πάρει τον χρόνο να τον γνωρίσει σε βάθος.

Την νύχτα του γάμου, μετά το γλέντι, εκείνη περιμένει ανυπόμονα την πρώτη σεξουαλική της εμπειρία, αλλά αυτή περιορίζεται σε μερικά επιφανειακά φιλιά και μερικά χλιαρά χάδια. Εκείνη τον ρωτάει αν συμβαίνει κάτι, κι αυτός της ομολογεί το δράμα του. Της λέει πως δεν είχε τολμήσει να της το πει από φόβο μην την χάσει, αλλά έχει κάποιο πρόβλημα με τα γεννητικά του όργανα. Εκείνη ξεσπάει σε κλάματα νομίζοντας πως είναι ανίκανος, πως δεν του αρέσει, ή πως είναι ερωτευμένος με άλλη. αλλά δεν είναι αυτό. Ο άντρας της της ομολογεί ότι είχε ήδη σεξουαλικές εμπειρίες, και πως του συνέβαινε το ίδιο με όλες τις γυναίκες που αγάπησε πραγματικά- όχι με περιστασιακές σχέσεις ή με πόρνες. Αν η αγαπημένη του δε του επέτρεπε να τη βρίσει χυδαία, εκείνος δεν θα καταφέρνει να ερεθιστεί. Εκείνη βάζει ξανά τα κλάματα- τώρα με πραγματικό κίνητρο.

Ο άντρας της την πλησιάζει και της λέει πως, αν θέλει, μπορούν να ακυρώσουν τον γάμο, αυτός θα το καταλάβαινε. Εκείνη θέλει να διερευνήσει την κατάσταση λίγο παραπάνω. («Δεν μπορούσε να προσπαθήσει να το κάνει χωρίς αυτή τη συνθήκη; Ήταν άραγε μόνιμη η διαταραχή του; Έχει πάει σε κάποιον γιατρό;). Ο άντρας της της λέει ότι κάνει θεραπεία, αλλά ότι δεν έχει πολλές ελπίδες, παρόλο που είναι διατεθειμένος να κάνει ό,τι χρειάζεται για να λυτρωθεί από αυτήν την κατάρα. Τελικά, εκείνη συνειδητοποιεί τις λιγοστές της ελπίδες: να χωρίσει, να αγνοήσει τη σεξουαλικότητα της ή να αποδεχτεί, αν και προσωρινά, τον εξευτελιστικό όρο να τη βρίζει ο σύζυγος της πριν τη σεξουαλική επαφή. Σωστά ή όχι, διαλέγει αυτή την τελευταία επιλογή.

Ο γάμος τους εξελίσσεται κανονικά για χρόνια και το ζευγάρι συμπεριφέρεται φυσιολογικά, εκτός από τα βράδια, οπότε, στην κρυψώνα της κρεβατοκάμαρας, τα πράγματα γίνονται όπως συμφωνήθηκαν.

 Παρόλο που δεν φαινόταν κανένα σημάδι βελτίωσης, ένα απόγευμα ο άντρας φτάνει στο σπίτι μ’ ένα μπουκέτο λουλούδια ακόμα μεγαλύτερο, ομορφότερο και ακριβότερο από εκείνο του πρώτου τους δείπνου. Λέει στη γυναίκα του ότι θεραπεύτηκε, και για να το αποδείξει τη σηκώνει στα χέρια του, τη φιλάει γλυκά και καθώς της ψιθυρίζει τρυφερά λόγια και ρομαντικά ποιήματα στο αφτί, κάνουν έρωτα όπως ποτέ πριν. Μετά το αποκορύφωμα, εκείνη κλαίει κοιτάζοντας τον στα μάτια και του λέει:

«Δεν με αγαπάς πια, ε;»

(από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι: "Βασίσου πάνω μου")