Μια ακραία αλλαγή

Αρκεί να σε πιστέψει κάποιος..  

Πριν από πολλά χρόνια, ένας ερημίτης- που αργότερα θα γινόταν γνωστός ως άγιος Σαβίνος- ζούσε σε μια σπηλιά της περιοχής. Την εποχή εκείνη το Βίσκος δεν ήταν πάρα ένα μέρος κοντά στα σύνορα και κατοικούσαν από ληστές κυνηγημένους από τον νόμο, λαθρέμπορους, πόρνες, τυχοδιώκτες που αναζητούσαν συνεργάτες και δολοφόνους που έρχονταν να ξεκουραστούν μεταξύ εγκλημάτων. Ο χειρότερος απ’ όλους, ένας Άραβας ονόματι Αχάμπ, ήταν ο άρχοντας της πόλης και της γύρω περιοχής και φορολογούσε με το ζόρι τους κτηνοτρόφους που επέμεναν να κάνουν αξιοπρεπή ζωή.

Μια μέρα, ο Σαβίνος κατέβηκε από τη σπηλιά, πήγε στο σπίτι του Αχάμπ και ζήτησε να περάσει εκεί τη νύχτα. Ο Αχάμπ γέλασε: «Δεν ξέρεις ότι είμαι δολοφόνος, ότι έχω σφάξει πολλούς στη χώρα μου κι ότι η ζωή σου δεν έχει για μένα καμία αξία;»

«Το ξέρω», απάντησε ο Σαβίνος. «Αλλά κουράστηκα να ζω σ’ εκείνη τη σπηλιά. Θα ήθελα μία τουλάχιστον νύχτα να την περάσω εδώ.»

Ο Αχάμπ γνώριζε τη φήμη του αγίου, που ήταν εφάμιλλη της δικής του, κι αυτό τον ενοχλούσε- γιατί δεν του άρεσε να μοιράζεται τη δόξα του με κάποιον τόσο αδύναμο. Έτσι αποφάσισε να τον σκοτώσει την ίδια εκείνη νύχτα, για να δείξει σ’ όλους ποιος ήταν ο πραγματικός και μοναδικός αφέντης του τόπου.

Κουβέντιασαν λίγο και τα λόγια του αγίου εντυπωσίασαν τον Αχάμπ. Ήταν όμως δύσπιστος άνθρωπος και δεν πίστευε πια στο Καλό. Έδειξε ένα μέρος στο Σαβίνο για να πλαγιάσει, ενώ βάλθηκε να ακονίζει απειλητικά το μαχαίρι του. Ο Σαβίνος, αφού τον παρακολουθούσε για λίγα λεπτά, έκλεισε τα μάτια και αποκοιμήθηκε.

Ο Αχάμπ καθόταν και ακόνιζε το μαχαίρι όλη νύχτα. Ξυπνώντας το πρωί, ο Σαβίνος τον βρήκε στο πλάι του να έχει πλαντάξει στο κλάμα.

«Δεν με φοβήθηκες ούτε με έκρινες. Για πρώτη φορά κάποιος πέρασε την νύχτα στο πλάι μου και με την πίστη ότι είμαι καλός άνθρωπος, που φιλοξενεί όσους έχουν ανάγκη. Επειδή πίστεψες ότι μπορώ να φερθώ σωστά, έτσι έκανα.»

Από εκείνη τη στιγμή ο Αχάμπ παράτησε τα εγκλήματα και βάλθηκε να μεταμορφώσει την περιοχή. Από τότε το Βίσκος έπαψε να είναι απλώς ένα συνοριακό μέρος γεμάτο ανθρώπους του περιθωρίου και έγινε μια πολιτεία που διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στο εμπόριο μεταξύ των δύο χωρών.

(από το βιβλίο του Paulo Coelho: ο Διάβολος και η Δεσποινίδα Πριμ)

Όλοι μπορούμε να αλλάξουμε (αν και όχι τόσο ακραία), γιατί όλοι έχουμε την δυνατότητα για αυτό και σε κανέναν μας το φως του Καλού δεν έχει σβήσει εντελώς.. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι μια σταθερή παρουσία δίπλα μας, κάποιον να μας πιστέψει ή να μας απαντήσει με καλοσύνη και ευγένεια.. 

Αντίστροφα, αν έχουμε αυτές τις αρετές και δείχνουμε κατανόηση στη συμπεριφορά του άλλου, δεν χρειάζεται να ανησυχούμε..