Όταν αφήνουμε το τι θα υπήρχε, δημιουργούμε και δεχόμαστε τι υπάρχει

Αυτό δεν είναι ψωμί..

Κάποιος πρέπει να ήταν ο πρώτος που φύτεψε σιτάρι σε κάποιον αγρό.

Κάποιος (πιθανότατα κάποιος άλλος) πρέπει να ανακάλυψε πως με το σπόρο του μπορούσε να φτιαχτεί αλεύρι και με αυτό να ζυμωθεί ψωμί.

Μετά από λίγο καιρό, σε πολλά χωριά του κόσμου οι άνθρωποι συνήθισαν να βλέπουν το σιτάρι να μεγαλώνει και να τρέφονται με το ψωμί που φτιάχνεται από το αλεύρι του. Υπήρξαν κι άλλα χωριά που προχώρησαν περισσότερο: έχτισαν φούρνους και ειδικεύτηκαν στο να φτιάχνουν ψωμί. Έγιναν κατασκευαστές και πωλητές ψωμιού.

Συνέβη σ’ ένα από αυτά τα χωριά, αλλά θα μπορούσε να συμβεί σε οποιοδήποτε.

Μια μέρα, έπεσε επιδημία στα στάχια και η σοδειά χάθηκε.

Από μια ολόκληρη φυτεία δεν έμεινε τίποτα πέρα από μερικά άχρηστα ζιζάνια που βρόμιζαν τους αγρούς για καλή τύχη των κορακιών και των εντόμων.

Ο καιρός πέρασε και κάποιος ανακάλυψε ότι στον αγρό που πια δεν φύτρωνε σιτάρι, μπορούσε να φυτέψει κριθάρι, και φύτεψε κριθάρι.

Όταν αυτό μεγάλωσε, πλησίασε πολύς κόσμος να δει τα φυτά και όλοι φώναξαν:

«Αυτό δεν είναι σιτάρι, και ούτε μοιάζει!»

Κι ήταν αλήθεια.

Αλλά κάποιοι, κάνοντας πειράματα, ανακάλυψαν πως και με το κριθάρι μπορούσαν να φτιάξουν ψωμί.

Οι περισσότεροι τους κατηγόρησαν για κλεψιά.

«Αυτό δεν είναι σιτάρι και άρα αυτό δεν είναι ψωμί!» φώναξαν. «Ούτε το χρώμα μοιάζει.. Και η γεύση είναι απαίσια!»

Πολύς κόσμος ήταν χωρίς δουλειά. Προσεύχονταν στους θεούς τους για λίγο σιτάρι, για να κάνουν ψωμί. Έστελναν αντιπροσώπους στους κυβερνήτες τους για να ζητήσουν λίγο σιτάρι να φτιάξουν ψωμί.

Οι φουρνάρηδες έκλεισαν τις πόρτες τους, γιατί πίστευαν πως χωρίς σιτάρι δεν μπορούσε να γίνει ψωμί. Πολύς κόσμος πέθανε από την πείνα, γιατί δεν κατάφερε να βρει ένα κομμάτι ψωμί.

«Το κριθαρένιο ψωμί δεν είναι το ίδιο με αυτό που φτιάχνεται από σιτάρι, αλλά είναι κι αυτό ψωμί. Κι εμένα μου αρέσει περισσότερο το σιταρένιο ψωμί. Κι εμένα μου αρέσει περισσότερο να δουλεύω με το ψιλό αλεύρι που φτιάχνεται από το σιτάρι. Κι εμένα μου αρέσει το μαλακό αυτό ζυμάρι και ο τρόπος που φουσκώνει στον φούρνο.

Αλλά τώρα, δεν υπάρχει σιτάρι. Υπάρχει κριθάρι. Και το κριθάρι, χωρίς υπερβολές, είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει!»

(από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι: Βασίσου πάνω μου)