Όταν είμαστε έξω από τον χορό..

Η πραγματική μου θέση 

Ο παπάς του χωριού είχε συγκεντρώσει όλο το εκκλησίασμα για να τους μιλήσει για την αλληλεγγύη.

«Έχω προσέξει» τους λέει, «πως κάθε μέρα γίνεστε όλο και πιο μικροπρεπείς, πιο άπληστοι, πιο τσιγκούνηδες και πιο εγωιστές. Αντί να ακολουθείτε το δρόμο του Θεού που προσπαθώ να κηρύξω, ζείτε μαζεύοντας υλικά πράγματα και κτήματα που, όπως σας έχω πει χιλιάδες φορές, δεν θα μπορέσετε να πάρετε μαζί σας.»

Ολόκληρη η κοινότητα έσκυψε το κεφάλι από ντροπή, κι ο παπάς πήρε θάρρος και συνέχισε.

«Τα διδάγματα που προσπαθώ να σας μεταδώσω είναι ξεκάθαρα και σύντομα. Από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, η απληστία είναι το πιο βλαβερό.»

Σιωπή στην αίθουσα.

«Βρισκόμαστε στον οίκο του Θεού, και ότι ειπωθεί εδώ θα γραφτεί στο βιβλίο της ζωής σας σαν δική σας υπόσχεση.»

Κι άλλη σιωπή.

«Για να δούμε, εσύ, Σαντιάγο, απάντησε μου ειλικρινά. Αν εσύ είχες δύο σπίτια και ο γείτονας σου ο Ραμίρο δεν είχε κανένα, τι θα έκανες;»

0 Σαντιάγο σηκώνεται όρθιος, και με το καπέλο στο χέρι παίρνει θάρρος να απαντήσει:

«Θα έδινα το ένα σπίτι στο Ραμίρο, πάτερ.»

«Πολύ ωραία! Κι αν είχες δύο αυτοκίνητα;»

«Α!.. δυο αυτοκίνητα ;Ένα για εμένα και ένα για τον Ραμίρο.»

«Πολύ καλά, Σαντιάγο. Έτσι πρέπει.»

Ο κόσμος σχολιάζει και μουρμουρίζει. Ο Σαντιάγο κάθεται φουσκώνοντας από ικανοποίηση για τις πετυχημένες απαντήσεις που δίνει στον παπά.

Ο πατέρας αποφασίζει να συνεχίσει το κήρυγμα του σε αυτή τη γραμμή.

«Κι αν είχες δύο εκατομμύρια πέσος;»

«Δυο εκατομμύρια πέσος;» λέει ο Σαντιάγο όλο ζωντάνια. «Ένα εκατομμύριο για το Ραμίρο κι ένα για εμένα.»

«Κι αν είχες δύο κότες;»

Γίνεται μια άβολη σιωπή που σπάει τη συνέχεια των ερωτήσεων και των άμεσων απαντήσεων.

Ο παπάς ξανακάνει την ίδια ερώτηση:

«Σαντιάγο, αν είχες δύο κότες;»

Ο Σαντιάγο χαμηλώνει το κεφάλι και τελικά απαντάει:

«Ειλικρινά, πάτερ… Δεν ξέρω. Σε αυτήν την περίπτωση… Δεν ξέρω.»

«Μα πώς γίνεται, Σαντιάγο; Σκέψου. Αν είχες δύο σπίτια: ένα για εσένα, ένα για το γείτονα σου, δύο αυτοκίνητα: ένα για εσένα, ένα για το γείτονα σου, δύο εκατομμύρια: ένα για εσένα, ένα για το γείτονα σου.. Και δύο κότες, δεν ξέρεις πως γίνεται;»

«Είναι εύκολο, πάτερ. Εγώ δεν έχω δύο σπίτια, ούτε δυο αυτοκίνητα, πόσο μάλλον δύο εκατομμύρια… Αλλά δύο κότες τις έχω!»

(από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι: "Βασίσου πάνω μου")