Ο υπερβολικός φόβος...

Ο λαγός που φοβόταν...

Μια νύχτα το λιοντάρι, ο βασιλιάς του δάσους, καθώς προχωρούσε σε ένα μονοπάτι, δέχτηκε ένα δυνατό χτύπημα κι έπεσε ανάσκελα! Τον είχε χτυπήσει χωρίς να το θέλει, καθώς έτρεχε ένας τράγος, με τα κέρατα του. Μα το λιοντάρι πόνεσε πολύ και την άλλη μέρα έβγαλε μια διαταγή να φύγουν για πάντα από το δάσος όλα τα ζώα που είχαν κέρατα.
Έτσι, οι τράγοι, τα ελάφια, τα ζαρκάδια και όσα ζώα είχαν κέρατα, βιάστηκαν να φύγουν για πάντα από το δάσος όλα τα ζώα που είχαν κέρατα.
Έτσι, οι τράγοι, τα ελάφια, τα ζαρκάδια και όσα ζώα είχαν κέρατα, βιάστηκαν να φύγουν για να μην τα βρει κανένας μπελάς.
Τη διαταγή την άκουσε κι ένας λαγός, που ήταν πολύ φοβιτσιάρης. Καθώς έσκυψε το μεσημέρι σε ένα ρυάκι να πιει νερό, είδε τα μεγάλα του αυτιά μέσα στο νερό και... τα χρειάστηκε! Τα πέρασε για κέρατα...
- Έχω κέρατα! είπε τρέμοντας. Έχω κι εγώ κέρατα! Πρέπει να φύγω από το δάσος γιατί, αν με δει το λιοντάρι αλίμονο μου!
Ξανακοίταξε στο νερό για να βεβαιωθεί. Ναι, δεν υπήρχε αμφιβολία, είχε κέρατα και μάλιστα πολύ μεγάλα!
- Χάθηκα! είπε ξανά. Έχω κέρατα, πρέπει να φύγω από το δάσος πριν με δει το λιοντάρι!
Ένας ποντικός που έτυχε να βρίσκεται εκεί κοντά και άκουσε τα λόγια του λαγού, τον πλησίασε και του είπε:
- Γιατί φοβήθηκες τόσο πολύ;
- Γιατί έχω κέρατα, δεν τα βλέπεις; του είπε ο λαγός. Πρέπει να φύγω από το δάσος, γιατί αν με δει το λιοντάρι θα με σκοτώσει, δεν την γλυτώνω! Δεν άκουσες τη διαταγή που έδωσε;
- Μη φοβάσαι, αυτά δεν είναι κέρατα, του είπε ο ποντικός. Είναι αυτιά.
- Αυτιά;
- Και βέβαια. Δεν ξέρεις ότι έχεις μεγάλα αυτιά;
- Ναι, μπορεί και να έχεις δίκιο.... Είναι αυτιά αλλά... το ξέρει το λιοντάρι πως είναι αυτιά και όχι κέρατα;
- Μα, για τόσο κουτό το πέρασες το λιοντάρι;
- Κι αν κάνει κανένα λάθος, αν με δει ξαφνικά μπροστά του κανένα βράδυ και νομίσει πως έχω κέρατα τότε... τι θα κάνω εγώ ο δυστυχισμένος; Θα με κατασπαράξει. Όχι, όχι, καλύτερα να φύγω μακριά για να γλιτώσω.
- Μα τόσο πολύ φοβητσιάρης είσαι; του είπε ο ποντικός. Δεν πρόκειται να κάνει λάθος το λιοντάρι, δε θα σε δει για πρώτη φορά...
- Ναι, αλλά αν με δει νύχτα και δεν προλάβει να ξεχωρίσει αν είναι αυτιά ή κέρατα;
Και ο φοβιτσιάρης ο λαγός το' βάλε στα πόδια κι έφυγε μακριά από εκείνο το ήσυχο δάσος. Μα, εκεί που πήγε ήταν πολλές αλεπούδες και, ένα βράδυ, μία από αυτές τον έφαγε...
.. Να τι παθαίνει κανείς όταν φοβάται πολύ...

(από τους μύθους του Αισώπου)