Όποιος επισκέπτεται ψυχολόγο έχει σοβαρό πρόβλημα;

Αν και χρόνο με τον χρόνο, αποκαθίσταται η γνώμη του κόσμου για τον ρόλο του ψυχολόγου και τα προβλήματα της ζωής που αυτός μελετά (προβλήματα που εντάσσονται στη ζωή των περισσότερων από εμάς), υπάρχει ακόμη ένα μικρό κατάλοιπο. 
Υπάρχουν άνθρωποι που δυσκολεύονται να απευθυνθούν στον ψυχολόγο, φοβούμενοι τόσο ότι έχουν κάποιο ανίατο πρόβλημα όσο και ότι θα ερμηνευθούν ως "τρελοί" από τους γύρω τους.


Τα πράγματα, όμως δεν είναι και δεν πρέπει να είναι έτσι.. 

Η συνεργασία με έναν ψυχολόγο μπορεί να λειτουργήσει ακόμη και σε επίπεδο πρόληψης. 
Δηλαδή, δεν είναι απαραίτητο να έχει φτάσει κανείς στο τέλμα για να αναζητήσει βοήθεια, ούτε η αναζήτηση βοήθειας αποτελεί τεκμήριο ότι ο άνθρωπος που την αναζητά έχει περισσότερα ή σοβαρότερα προβλήματα από αυτόν που δεν την αναζητά.

Με άλλα λόγια, η αναζήτηση, όπως και η μη αναζήτηση βοήθειας έχει περισσότερο σχέση με τον τρόπο που ο καθένας επιλέγει να σταθεί και να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες στη ζωή του.

Δηλαδή, υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν καν να διακρίνουν τις επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές τους ή τις επαναλαμβανόμενες δυσκολίες στη ζωή τους. Έτσι, δεν μπορούν καν να προσπαθήσουν να αλλάξουν κάτι. Και αυτό γιατί το πρώτο βήμα για να αλλάξω κάτι είναι να το αναγνωρίσω.
Υπό αυτήν την έννοια, όποιος αναζητάει βοήθεια έχει κάνει το πρώτο βήμα- έχει αναγνωρίσει το "πρόβλημα" του και ταυτόχρονα έχει αποφασίσει να κάνει κάτι για αυτό.


Ακόμη, το να παραδεχτώ πως δεν έχω έτοιμες απαντήσεις και δεν είμαι άτρωτος, παντοδύναμος και  ικανός να λύσω τα πάντα μόνος μου, είναι σημάδι ωριμότητας. 
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε διλήμματα, ανησυχίες, κακή διάθεση, ψυχοσωματικά συμπτώματα και άλλες δυσκολίες σε κάποια φάση της ζωής μας. Το θέμα είναι πώς κανείς επιλέγει να διαχειριστεί τις δυσκολίες που συναντάει..
Για' μένα, είναι σημάδι εξέλιξης και ωρίμανσης το να ζητήσω βοήθεια, όταν καταλαβαίνω ότι δεν μπορώ μόνη μου ή όταν πιστεύω ότι για την αντιμετώπιση της δυσκολίας που έχω συναντήσει, θα με βοηθήσει η παρουσία και η αντικειμενική στάση ενός (άλλου) "ειδικού".


Ακόμη, υπάρχουν άνθρωποι που κρύβουν κάτω από το χαλάκι τις δυσκολίες και τα ελαττώματα τους, με αποτέλεσμα να απωθούν πλευρές του εαυτού τους, να μην αναγνωρίζουν την σκέψη και το συναίσθημα τους και έτσι ασυνείδητα να διαιωνίζουν τις αρχικές τους δυσκολίες και τα ελαττώματα τους.
Από την άλλη, ένας άνθρωπος που αποφασίζει να ζητήσει βοήθεια σπάει αυτόν τον κύκλο, μένοντας δυνατός και αισιόδοξος.


Επομένως, αν θέλεις να επισκεφτείς και να συζητήσεις με ένα ψυχολόγο όποιο θέμα σε απασχολεί, σταμάτα να σκέφτεσαι πως έχεις "κάποιο σοβαρό πρόβλημα", γιατί ενδέχεται ακόμη και να έχεις "λιγότερο σοβαρό πρόβλημα" από τον ψυχολόγο!!
 (Ναι, μπορεί ο ψυχολόγος σε προσωπικό επίπεδο να αντιμετωπίζει κάποιο πιο "σοβαρό" πρόβλημα από αυτό που αντιμετωπίζεις, απλά σε εργασιακό πλαίσιο να το βάζει σε παρένθεση, εστιάζοντας σε' σένα και δίνοντας σου την ψευδαίσθηση πως "διαχειρίζεται τα πάντα τέλεια").

Ακόμη, θυμήσου πως κανένα πρόβλημα δεν θεωρείται "σοβαρό", αν εμείς δεν του προσθέσουμε την ετικέτα του "σοβαρού".. Και κανείς προσθέτει αυτήν την ετικέτα, ανάλογα με τον χαρακτήρα του και τις συνθήκες που αντιμετωπίζει..
Άρα, η απάντηση στο πιθανό ερώτημα σου "αν το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις είναι σοβαρό" χρειάζεται να δοθεί από' σένα..

Αν εσύ θεωρείς το πρόβλημα σου "σοβαρό", δεν έχεις παρά να βοηθήσεις τον εαυτό σου να το αντιμετωπίσει και το να απευθυνθείς σε ένα ψυχολόγο αποτελεί έναν από τους τρόπους αντιμετώπισης που μπορείς να επιλέξεις..

Όμως, αν τελικά τον επιλέξεις, μην πιστέψεις πως αυτό αυτόματα μετατρέπει  το "πρόβλημα" που αντιμετωπίζεις σε "κάτι σοβαρό και ανίατο"...