Η αντίσταση στην αλλαγή

- Μπορούμε να σερβίρουμε τσάι σε κρυστάλλινα ποτήρια. Με αυτόν τον τρόπο θα τους αρέσει το τσάι και θα θέλουν να αγοράσουν τα κρύσταλλα. Γιατί η ομορφιά είναι αυτό που πιο πολύ γοητεύει τους ανθρώπους.
Ο έμπορος κοίταξε για λίγο το αγόρι. Δεν έδωσε καμιά απάντηση. Εκείνο το απόγευμα, όμως, μετά τις προσευχές του, κι αφού έκλεισε το μαγαζί, κάθισε στο λιθόστρωτο μαζί του και τον κάλεσε να καπνίσουν ναργιλέ, εκείνη την παράξενη πίπα που χρησιμοποιούν οι Άραβες. 
- Για ποιο πράγμα ψάχνεις; ρώτησε ο γέρος έμπορος κρυστάλλων.
- Σας το' χω ξαναπεί. Θέλω τα πρόβατα μου πίσω. Και γι' αυτό χρειάζονται λεφτά.
Ο γέρος έβαλε κι άλλα αναμμένα κάρβουνα στο ναργιλέ και τράβηξε μια βαθιά ρουφηξιά.
- Έχω αυτό το μαγαζί εδώ και τριάντα χρόνια. Ξεχωρίζω την καλή από την κακή ποιότητα κρυστάλλου και γνωρίζω όλες τις λεπτομέρειες αυτής της δουλειάς. Έχω συνηθίσει το μέγεθος του μαγαζιού μου και την πελατεία μου. Αν προσφέρεις τσάι σε κρύσταλλα, το μαγαζί θα αναπτυχθεί. Και τότε θα πρέπει κι εγώ να αλλάξω τον τρόπο της ζωής μου.
- Και είναι κακό αυτό;
- Έχω συνηθίσει τη ζωή μου. Πριν έρθεις, νόμιζα ότι είχα χάσει πολύ χρόνο στο ίδιο μέρος, ενώ αντίθετα όλοι οι φίλοι μου άλλαζαν, είτε πήγαιναν καλά οι δουλειές τους είτε όχι. Αυτό με στενοχωρούσε αφάνταστα. Τώρα ξέρω ότι δεν είχα δίκιο: το μαγαζί είχε ακριβώς το μέγεθος που πάντα επιθυμούσα. Δε θέλω να αλλάξω, γιατί δεν ξέρω πώς να αλλάξω. Συνήθισα πάρα πολύ τον ίδιο τον εαυτό μου. 
Το αγόρι δεν ήξερε τι να πει. Και ο γέρος συνέχισε:
- Ήσουν για μένα μια ευλογία. Και σήμερα κατάλαβα κάτι: πως όποια ευλογία δεν είναι καλοδεχούμενη μετατρέπεται σε κατάρα. Τίποτε άλλο δεν επιθυμώ απ' τη ζωή. Κι εσύ με ανάγκασες να δω πλούτη και ορίζοντες που δεν είχα φανταστεί ποτέ μου. Τώρα όμως που τους γνώρισα και ξέρω τις απέραντες δυνατότητες μου, θα αισθανθώ πιο άσχημα κι από πριν. Γιατί ξέρω ότι μπορώ να αποκτήσω τα πάντα κι όμως το αρνούμαι.
"Ευτυχώς που δεν είπα τίποτε στο μικροπωλητή ποπ κορν" σκέφτηκε το αγόρι.
Κάπνισαν το ναργιλέ για λίγο ακόμη, ενώ ο ήλιος έδυε. Συζητούσαν στα αραβικά και το αγόρι αισθανόταν ευχαριστημένο με τον εαυτό του, γιατί μπορούσε να μιλά αραβικά. Κάποτε νόμιζε ότι τα πρόβατα μπορούσαν να του μάθουν τα πάντα για τον κόσμο. Τα πρόβατα όμως δεν θα μπορούσαν να του μάθουν αραβικά. 
"Θα υπάρχουν σίγουρα και άλλα πράγματα στον κόσμο που τα πρόβατα δεν μπορούν να σου μάθουν" σκέφτηκε το αγόρι κοιτάζοντας σιωπηλό τον έμπορο. "Γιατί το μόνο για το οποίο νοιάζονται είναι να βρουν νερό και τροφή. Δεν νομίζω ότι εκείνα διδάσκουν: εγώ είμαι που μαθαίνω"
- Μακτούμπ, είπε τελικά ο έμπορος.
- Τι θα πει αυτό;
- Έπρεπε να ήσουν Άραβας για να το καταλάβεις, απάντησε εκείνος. Αλλά η μετάφραση θα ήταν περίπου: "Έτσι είναι γραφτό".
Και σβήνοντας τα αναμμένα κάρβουνα του ναργιλέ, είπε του αγοριού ότι ήταν ελεύθερο να αρχίσει να πουλά τσάι σε κρυστάλλινα ποτήρια. Καμιά φορά είναι αδύνατο να εμποδίσεις το ποτάμι της ζωής..


(από το βιβλίο του Πάολο Κοέλο: Ο Αλχημιστής)